انا شلتک سر فی صدری من أبوحنک أصیح
وآنا عشتک فی خیالی أعثر بجرحک وأطیح
ماشفت مثلک تشظى وماشفت مثلک ذبیح
یاللی راسک راس یحیى ودمک دموم المسیح ...

سحر نوای امامی غریب می آید
که بر مشام دلم بوی سیب می آید...

و این خون گلوی توست که بند نمی آید...

همه جای ایران نعمت فراوان است و همه از برکت ما اهل بیت است
امام زمان (عج)
مرحوم نائینی در عالم خواب می بیند دیواری به شکل نقشه ایران شکست برداشته و
خم شده است و در حال افتادن است و عده ای زن و بچه در زیر این آوار هستند او از شدت
ناراحتی فریاد میزند خدایا این وضع به کجا می انجامد ؟ در این حال می بیند که
حضرت ولی عصر (عج) تشریف آوردند و انگشت مبارکشان را به طرف دیوار گرفتند
و فرمودند: ((اینجا شیعه خانه ماست.می شکند،خم می شود،خطر هست...ولی
ما نمیگذاریم سقوط کند.ما نگهش میداریم))
الهّم عجل الفرجهم

چون ز دستت آبریزى بنگرم
بنگرم دست تو، آبش ننگرم

نیمه شب است و وقت تفکر در اسمان

میمیرد انکه ساخت الفبای درسمان

وا أخاااه .. وااحسیناه .. أخی حسین .. نور عینی حسین .. قم وکلمنی .. حسین .. حسین .. أرأیت ماذا فعل بنا بنو أمیة .. لقد سبونا وشردونا من بلد إلى بلد .. یا ابن والدی لقد ماتت رقیة وهی ترى رأسک الشریف .. أرأیت ماذا فعل الأعداء بنا .. کلمنی یا نور عینی .
.
.
.
ابتاه .. واا أبتاه .. لقد ضربونا بالسیاط ومنعوا عنا الماء. .. أبتاه حسین .. لقد أیتمونا على صغر سننا .. أبتاه حسین

فانتم المنتصرون بعون الله تعالی