با خودم فکر می کنم اصلا چرا باید

                 رباب ، با آب هم قافیه باشد

                روضه خوان ها زیادی شلوغش می کنند

                حرمله آنقدر ها هم که می گویند تیر انداز ماهری نبود

                هدف های روشنی داشت

                تنها تو بودی که خوب فهمیدی

                استخوانی که در گلوی علی بود سه شعبه داشت

                شش ماه علی بودن را طاقت آوردی

                خون تو جاذبهء زمین را بی اعتبار کرد

                حالا پدرت یک قدم می رود بر می گردد

                                        می رود بر می گردد

                                         می رود...

                با غلاف شمشیر برایت از خاک گهواره ای بسازد

                تادیگر صدای سم اسب های وحشی از خواب بیدارت نکند

                رباب می رسد از راه

                 با نگاه

                بایک جملهء کوتاه

                 آقا خودتان که سالمید انشاالله...

جناب برقعی

دوری ....
عاقبت همه ی عشق های دنیا.

بس کن رباب سر به سر غم گذاشتی
اصلا خیال کن که فرزند نداشتی
بس کن رباب پیر شدی ؛
به تو نمی آید یک طفل شیرخواره داشته باشی