« ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»

حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات است

سر جسم تو چون که شد غوغا

کار گودال تو گرفت بالا

نیزه شمشیر و  تیرو دشنه وسنگ

هر که قدر توان خود آنجا

قصد قربت نمود هر کافر

شد مسلمان به کشتنت آقا

ای ضریح شکسته در هجمات

السلام ای مقطع  الاعضا

صمد علیزاده

بگو بهشت که بر ما قلم کشد زهرا

برای خاک حسینیه انتخابم کرد

ودّع الوالد وبصهیل الخیل راح للجیش
دخل فیهم وقلب المیمنه میسره
صرخ العدا اقتلوه فلإن بقی فیکم نفاکم
اتاه الشقی وضربه على رأسٍ کفٌ الإمام علیهِ
سالَ الدمُ على عین الجواد فصار یحسُ بدفءِ حمرةِ الدم
فدار لحدیثُ المؤلم بین الجواد والفارس المحمدی الخلْقِ
حبیبی دمَک على العین ، حبیبی درب الخیم وین !

تا کرب و بلا هست زمین را عشق است

روی عکس کلیک فرما

سال هاست دارم حساب می کنم، چگونه من به اضافه ” تو “، شد من؟!!

گیرم که زیر بیرق امام حسینی

هنوز زینب ،خیالش از تو راحت نیست

کاری کن…

شب عاشورا به برادرش می گفت

اصحابت را امتحان کرده ای؟

به آنها اطمینان داری؟

روی عکس کلیک فراموش نشود

کاش آنشب همه جا شب می شد

خاک گ و د ا ل مؤدب می شد

داشت از خون گ ل و ی آقا

لب گ و د ا ل لبالب می شد

بی پر و بال و بدون سر هم

داشت جبریل مقرب می شد

کاش در نیمه شب دفن ح س ی ن

بوریا چادر زینب می شد

یا که افلاک ز هم می پاشید

یا تن شاه مرتب می شد ...

روی عکس کلیک کنید

هر وقت به این بیت جعفر ابوالفتحی میرسم یادم می افته از واقعه کودکی خودم که سخت بیمار بودم و دکترها جوابم کرده بودند مادرم گفته بود اقا اگه نوکرت میشه زنده نگهش دار والا بهتر که بمیره

مادرم من را به تو تقدیم کرد:

مادرم من را به غم تعلیم کرد

قلب من را بر غمت تسلیم کرد

هر چه دارم از دعای مادر است

مادرم من را به تو تقدیم کرد

از همان دوران خوب بچه گی

گریه کردن را به من تفهیم کرد

در میان دیده ی بیمار من

پرچم عشق تو را تکریم کرد

روی دیوار دل تفدیده ام

چشم بیمار تو را ترسیم کرد

جایگاه قلب معصوم مرا

روی خاک کربلا تنظیم کرد

روی زیبای تو چشم قلب را

از همه زیبا رخان، تحریم کرد

روی عکس کلیک فراموش نشود