کربلا - اواز قطره

شصت نفر، هفتاد و دو نفر، صد و سی نفر، صد و چهل و پنج نفر و ششصد نفر و... تعداد یاران امام حسین را این اعداد گفته اند. هر چند مشهور ترین عدد هفتاد و دو نفر است

در عوض سپاه عمر سعد سی هزار نفر بود

هیچ وقت حق و باطل با تعدادشان شناخته نمی شوند. باید حق را شناخت آن وقت اهلش شناخته می شوند

هر چند گوش شنوا برای کلام امام در کربلا نبود

اما هنوز جان شیدا برای پذیرش حق پیدا می شد

مسعود پسر حجاج و پسرش عبدالرحمن با عمر سعد به کربلا آمدند

و با حسین به بهشت رفتند

قصه کربلا. مهدی قزلی. نشر عماد

خدایا اول واخر کار ما دست اقا باشه یا حسین

گفت اهل بکا برای حسین با دیدن همه چیز گریه میکند

گفتش: چرا به 10 انگشتان دستان هم
که نگاه می کنم یاد کربلاء می افتم !
خیلی گفت یکبار هم این چنین گفت
گفت: ...
نتیجه جستجو برای «کرب|بلاء»: 10 مورد در 10 آیه یافت شد.
...

جزئیات جستجو
بَلَاءٌ کَرْبٍ بَلَاءً الْکَرْبِ الْبَلَاءُ ترجمه
(1) إِنَّ هَ?ذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ ?الصافات: 106?
به راستى که این همان آزمایش آشکار بود (37: 106)
(2) وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ?الصافات: 76?
و او و کسانش را از آن محنت بزرگ رهانیدیم (37: 76)
(3) وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاءٌ مُّبِینٌ ?الدخان: 33?
و آنها را از آیات و معجزات چیزى عطا کردیم که در آن امتحانى آشکار بود (44: 33)
(4) وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ?الصافات: 115?
و آن دو و قومشان را از محنتى بزرگ نجات دادیم (37: 115)
(5) قُلِ اللَّهُ یُنَجِّیکُم مِّنْهَا وَمِن کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِکُونَ ?الأنعام: 64?
بگو: خداست که شما را از آن مهلکه و هر بلایى نجات مى‌دهد، آن‌گاه شما شرک مى‌ورزید (6: 64)
(6) وَنُوحًا إِذْ نَادَى? مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ?الأنبیاء: 76?
و نوح را یاد کن آن‌گاه که پیش از این ندا کرد و ما او را اجابت کردیم و وى را با خانواده‌اش از آن بلاى بزرگ نجات دادیم (21: 76)
(7) وَإِذْ نَجَّیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ وَفِی ذَ?لِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ?البقرة: 49?
و [یاد کنید] آن گاه که شما را از فرعونیان نجات دادیم، که شما را به سختى آزار مى‌دادند، پسرانتان را سر مى‌بریدند و زنانتان را زنده مى‌گذاشتند و در آن [مصایب‌] آزمونى بزرگ از سوى پروردگارتان بود (2: 49)
(8) وَإِذْ أَنجَیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ یُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ وَفِی ذَ?لِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ?الأعراف: 141?
و [فراموش نکنید] هنگامى را که شما را از فرعونیان نجات دادیم. آنان شما را عذاب سختى مى‌کردند، پسرانتان را مى‌کشتند و زنانتان را زنده مى‌گذاشتند، و در این [گرفتارى‌ها] از پروردگارتان امتحان بزرگى بود (7: 141)
(9) فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَیکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَ?کِنَّ اللَّهَ رَمَى? وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ?الأنفال: 17?
این شما نبودید که آنها را کشتید بلکه خداوند آنها را کشت، و وقتى [ریگ‌ها را] انداختى این تو نبودى که انداختى بلکه خدا بود که انداخت، تا مؤمنان را بدین وسیله به امتحان خوبى از جانب خود بیازماید. همانا خداوند شنواى داناست (8: 17)
(10) وَإِذْ قَالَ مُوسَى? لِقَوْمِهِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنجَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَیُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ وَفِی ذَ?لِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ?ابراهیم: 6?
و آن‌گاه که موسى به قوم خود گفت: نعمت خدا را که بر شما ارزانى داشت به یاد آورید، آن‌گاه که شما را از فرعونیان نجات داد که بر شما عذاب سخت روا مى‌داشتند و پسرانتان را سر مى‌بریدند و زنانتان را زنده مى‌گذاشتند، و در این [براى شما] از جانب پروردگارتان آز (14: 6)

پیشنهاد من به شما خواننده عزیز:
صفحات شخصی علی دلیلی / تکرارها فی القران