بازهم پرواز خاطر
بازهم دل بيقراري
بازهم تنگ غروب و
يادروز و روزگاري

يادم آمد طفلکي را.
گاه سنگي بالشش بود.

خاکهابستر برايش
آه ازچشم انتظاري.

مينهددر خاطراتش
طفلکي سرروي شانه
شانه گرمي که اکنون
بهراوديگرنداري
سرزده از ره چوآيي
زانويش ميهمان نوازاست
اوبه دوشت سرگذارد ‏
‏ توبه زانويش گذاري‎