از حالت پاییزی لبخند تو پیداست

تقویم من امسال پر از روز مباداست

عاشق شده ام مثل غروبی که بداند

خودسوزی خورشید فروپاشی دنیاست

قلبم به زبان تو اگر ترجمه می شد

چشمان تو از من غزلی تازه نمی خواست

قانون جهان را تو به هم ریخته ای که

هر گوشه ی دنیا بروم سایه ات آن جاست

هرچند که خوابیده ام  از کوچه گذر کن

تنهایی ام از پنجره در حال تماشاست

در طالع من قحطی شب های بلند است

در چشم تو اما همه شب ها شب یلداست

با غم انگیز ترین رنگ جهان همدردم

من که در چشم تو دنبال خودم می گردم

آتشت ریخت در آغوش جهان، می سوزم

مثل یک جنگل انبوه، ولی خون سردم

جشن عریانی دریاست که من از اعماق

تا هم آغوشی امواج خبر آوردم

آنچنان می دوم از شوق که تا خانه ی تو

باد اگر پیرهنم را نبرد، نامردم

تا کمی دست تو در دست من آرام گرفت

گردش خون تو را در رگ خود حس کردم

موقع رفتنم آنقدر سبک هستم که

اگر از در روم از پنجره بر می گردم

بعد از تو قلبم سست شد با یک تکان افتاد

سیاره ای دیوانه وار ازکهکشان افتاد

چاقو برای خودکشی راه قشنگی نیست

وقتی شبی از چشم هایت می توان افتاد

من ظاهرا ویران نبودم بعد تو اما

پیراهنم را باز کردم، استخوان افتاد

برداشتم تا قاب عکست را زمین لرزید

دیوارهای خانه مان هم ناگهان  افتاد

دیر آمدم پاییز شد، لبخند تو خشکید

یعنی که دیگر بوسه هایت از دهان افتاد

سنگینی هر دو جهان بر شانه هایت بود

وقتی که افتادی پس از تو آسمان افتاد

به رویم خنجر بکش برف

دارم به چشم های شبت فکر می کنم
دارم به طعمِ چون رطبت فکر می کنم

لب باز کرده ای که نصیحت کنی و من
دارم به شاهکارِ لبت فکر می کنم !

محمد عابدینی

ازنسیم التفاتی بینوایان خوش دلند      
خانه ی نی را به آهی می توان آباد کرد

کنار این همه اصطلاح نو و تازه

کامنت،

 آندرلاین،

 اتساین و لینک

جایی هم برای گریه من بگذار

آن وقت از بیژنی سراغ بگیر

در کتاب کهنه خطی

که چشمانش را موریانه ها خوردند

و منیژه ای طلوع نکرد

نقال ها یکی یکی مردند

و وبلاگ ها به روز شدند...

..............................................................

شکر ایزد که پی زلف پریشان شده ام

در شب بعثتتان حوریه باران شده ام

تا که از محضر عرفانی حق بازایی

پای این کوه حراء سر به گریبان شده ام

آیه ای عرضه کن ای معتکف غار حراء

قلباً آماده بشنیدن قرآن شده ام

به حدیثی نبوی روح مرا تصفیه کن

که سرا پا همه بازیچه شیطان شده ام

تهنیت باد پیمبر شدنت مرد امین

که در آمیخته با سیل مریدان شده ام

منم آن گمشده در وادی سرگردانی

که به دستان کریم تو مسلمان شده ام

نبی الله ترین ای سبب خلقت انس

تازه از بعد تو حس میکنم انسان شده ام

برکه بی رمق و مرده دلی بودم و حال

از عنایات تو چون رود خروشان شده ام

بودم آن بتکده ی مملوءِ از لات و هبل

که به دستان پسر عَمِّ تو ویران شده ام

حمدلله به نمایندگی از قوم عجم

روزبه* بودم و از عشق تو سلمان شده ام

(علی آمره)

آنگاه که خنده بر لبت میمیرد                     

                                              چون جمعه پاییز دلم میگیرد

دیروز به چشمان تو گفتم که برو

                                             امروز دلم بهانه ات میگیرد