سفارش تبلیغ
صبا ویژن
اواز قطره
 
عمری م .ح .ب بوده ام وحال تصمیم گرفتم محب بودنم را جشن خون بگیرم در فکر یک جشنم ...

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در مورد بدعتها در عزادری حسینی
این عزادارى‏هائى که انجام مى‏گیرد، این گریه و زارى‏اى که مى‏شود، این تشریح حوادث عاشورا که مى‏شود، این‏ها چیزهاى لازمى است. یک عده از موضع روشن‏فکرى نیایند بگویند آقا، این‏ها دیگر لازم نیست. نه، این‏ها لازم است؛ این‏ها تا آخر لازم است؛ همین کارهائى که مردم مى‏کنند. البته یک شکل‏هاى بدى وجود دارد که گفته‏ایم؛ مثل قمه‏ زدن که گفتیم این ممنوع است، نباید این کار انجام بگیرد؛ این، مایه‏ى دراز شدن زبان دشمنان علیه دوستان اهل بیت است. اما همین عزادارى متعارفى که مردم مى‏کنند؛ دسته‏جات سینه‏زنى راه مى‏اندازند، عَلَم بلند مى‏کنند، اظهار محبت مى‏کنند، شعار مى‏نویسند، مى‏خوانند، گریه مى‏کنند؛ این‏ها ارتباط عاطفى را روز به روز بیشتر مى‏کند؛ این‏ها خیلى چیزهاى خوبى است‏ (بیانات در دیدار با جمعى از طلاب و روحانیون‏ 22/ 09/ 1388).
 
اگر براى ذکر مصیبت، کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمى» را باز کنید و از رو بخوانید، براى مستمع گریه‏آور است و همان عواطفِ جوشان را به وجود مى‏آورد. چه لزومى دارد که ما به خیال خودمان، براى مجلس‏آرایى کارى کنیم که اصل مجلس عزا از فلسفه‏ى واقعى‏اش دور بماند؟!
من واقعاً مى‏ترسم از اینکه خداى ناکرده، در این دوران که دورانِ ظهور اسلام، بروز اسلام، تجلّى اسلام و تجلّى فکر اهل بیت علیهم الصّلاة و السّلام است، نتوانیم وظیفه‏مان را انجام دهیم. برخى کارهاست که پرداختن به آن‏ها، مردم را به خدا و دین نزدیک مى‏کند. یکى از آن کارها، همین عزاداریهاى سنّتى است که باعث تقرّبِ بیشترِ مردم به دین مى‏شود. اینکه امام فرمودند «عزادارى سنّتى بکنید» به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزادارى نشستن، روضه خواندن، گریه کردن، به سر و سینه زدن و مواکب عزا و دسته‏هاى عزادارى به راه انداختن، از امورى است که عواطف عمومى را نسبت به خاندان پیغمبر، پرجوش مى‏کند و بسیار خوب است. در مقابل، برخى کارها هم هست که پرداختن به آن‏ها، کسانى را از دین برمى‏گرداند.
بنده خیلى متأسفم که بگویم در این سه، چهار سال اخیر، برخى کارها در ارتباط با مراسم عزادارى ماه محرّم دیده شده است که دست‏هایى به غلط، آن را در جامعه‏ى ما ترویج کرده‏اند. کارهایى را باب مى‏کنند و رواج مى‏دهند که هرکس ناظرِ آن باشد، برایش سؤال به وجود مى‏آید. به عنوان مثال، در قدیم الأیام بین طبقه‏ى عوام‏النّاس معمول بود که در روزهاى عزادارى، به بدن خودشان قفل مى‏زدند! البته، پس از مدتى، بزرگان و علما آن را منع کردند و این رسمِ غلط برافتاد. اما باز مجدّداً شروع به ترویج این رسم کرده‏اند و شنیدم که بعضى افراد، در گوشه و کنار این کشور، به بدن خودشان قفل مى‏زنند! این چه کارِ غلطى است که بعضى افراد انجام مى‏دهند!؟
قمه‏ زدن نیز همین‏طور است. قمه‏ زدن هم از کارهاى خلاف است. مى‏دانم عدّه‏اى خواهند گفت: «حق این بود که فلانى اسم قمه‏ را نمى‏آورد.» خواهند گفت: «شما به قمه‏ زدن چه کار داشتید؟ عدّه‏اى مى‏زنند؛ بگذارید بزنند!» نه؛ نمى‏شود در مقابل این کارِ غلط سکوت کرد. اگر به گونه‏اى که طىّ چهار، پنج سال اخیرِ بعد از جنگ، قمه‏ زدن را ترویج کردند و هنوز هم مى‏کنند، در زمان حیات مبارک امام رضوان اللّه علیه ترویج مى‏کردند، قطعاً ایشان در مقابل این قضیه مى‏ایستادند. کارِ غلطى است که عدّه‏اى قمه‏ به دست بگیرند و به سر خودشان بزنند و خون بریزند. این کار را مى‏کنند که چه بشود؟! کجاى این حرکت، عزادارى است؟! البته، دست بر سر زدن، به نوعى نشانه‏ى عزادارى است. شما بارها دیده‏اید، کسانى که مصیبتى برایشان پیش مى‏آید، بر سر و سینه‏ى خود مى‏کوبند. این نشانه‏ى عزادارىِ معمولى است. اما شما تا به حال کجا دیده‏اید که فردى به خاطر رویکرد مصیبتِ عزیزترین عزیزانش، با شمشیر بر مغز خود بکوبد و از سرِ خود خون جارى کند؟! کجاى این کار، عزادارى است؟! قمه‏ زدن، سنّتى جعلى است. از امورى است که مربوط به دین نیست و بلاشک، خدا هم از انجام آن راضى نیست. علماى سلف دستشان بسته بود و نمى‏توانستند بگویند «این کار، غلط و خلاف است.»
امروز روز حاکمیت اسلام و روز جلوه‏ى اسلام است. نباید کارى کنیم که آحاد جامعه‏ى اسلامىِ برتر، یعنى جامعه‏ى محبِّ اهل بیت علیهم‏السّلام که به نام مقدس ولىّ‏عصر أرواحنا فداه، به نام حسین بن على علیه‏السّلام و به نام امیر المؤمنین علیه الصّلاة و السّلام، مفتخرند، در نظر مسلمانان و غیر مسلمانان عالم، به عنوان یک گروه آدم‏هاى خرافىِ بى‏منطق معرفى شوند. من حقیقتاً هرچه فکر کردم، دیدم نمى‏توانم این مطلب- قمه‏ زدن- را که قطعاً یک خلاف و یک بدعت است، به اطّلاع مردم عزیزمان نرسانم. این کار را نکنند. بنده راضى نیستم. اگر کسى تظاهر به این معنا کند که بخواهد قمه‏ بزند، من قلباً از او ناراضى‏ام. این را من جدّاً عرض مى‏کنم. یک‏وقت بود در گوشه و کنار، چند نفر دوْرِ هم جمع مى‏شدند و دور از انظار عمومى مبادرت به قمه‏زنى مى‏کردند و کارشان، تظاهر- به این معنا که امروز هست- نبود. کسى هم به خوب و بدِ عملشان کار نداشت؛ چرا که در دایره‏ى محدودى انجام مى‏شد. اما یک‏وقت بناست که چند هزار نفر، ناگهان در خیابانى از خیابانهاى تهران یا قم یا شهرهاى آذربایجان و یا شهرهاى خراسان ظاهر شوند و با قمه‏ و شمشیر بر سر خودشان ضربه وارد کنند. این کار، قطعاً خلاف است. امام حسین‏ علیه‏السّلام، به این معنا راضى نیست. من نمى‏دانم کدام سلیقه‏هایى و از کجا این بدعتهاى عجیب و خلاف را وارد جوامع اسلامى و جامعه‏ى انقلابى ما مى‏کنند؟!
اخیراً یک بدعت عجیب و غریب و نامأنوس دیگر هم در باب زیارت درست کرده‏اند! بدین ترتیب که وقتى مى‏خواهند قبور مطهّر ائمّه علیهم‏السّلام را زیارت کنند، از درِ صحن که وارد مى‏شوند، روى زمین مى‏خوابند و سینه‏خیز خود را به حرم مى‏رسانند! شما مى‏دانید که قبر مطهّر پیغمبر صلاة الله علیه و قبور مطهّر امام حسین، امام صادق، موسى بن جعفر، امام رضا و بقیه‏ى ائمّه علیهم‏السّلام را همه‏ى مردم، ایضاً علما و فقهاى بزرگ، در مدینه و عراق و ایران، زیارت مى‏کردند. آیا هرگز شنیده‏اید که یک نفر از ائمّه علیهم‏السّلام و یا علما، وقتى مى‏خواستند زیارت کنند، خود را از درِ صحن، به طور سینه‏خیز به حرم برسانند؟! اگر این کار، مستحسن و مستحب بود و مقبول و خوب مى‏نمود، بزرگان ما به انجامش مبادرت مى‏کردند. اما نکردند. حتى نقل شد که مرحوم آیت‏اللّه العظمى آقاى بروجردى رضوان الله تعالى علیه، آن عالم بزرگ و مجتهد قوى و عمیق و روشن‏فکر، عتبه‏بوسى را بااینکه شاید مستحب باشد، منع مى‏کرد. احتمالًا استحبابِ بوسیدن عتبه، در روایت وارد شده است. در کتب دعا که هست. به ذهنم این است که براى عتبه‏بوسى، روایت هم وجود دارد. بااینکه این کار مستحب است، ایشان مى‏گفتند «انجامش ندهید، تا مبادا دشمنان خیال کنند سجده مى‏کنیم؛ و علیه شیعه، تشنیعى درست نکنند.» اما امروز، وقتى عدّه‏اى وارد صحن مطهّر على بن موسى الرّضا علیه الصّلاة و السّلام مى‏شوند، خود را به زمین مى‏اندازند و دویست متر راه را به‏طور سینه‏خیز مى‏پیمایند تا خود را به حرم برسانند! آیا این کار درستى است؟ نه؛ این کار، غلط است. اصلًا اهانت به دین و زیارت است. چه کسى چنین بدعتهایى را بین مردم رواج مى‏دهد؟ نکند این هم کار دشمن باشد؟! این‏ها را به مردم بگویید و ذهنها را روشن کنید (بیانات در جمع روحانیون استان «کهکیلویه و بویراحمد» در آستانه‏ى ماه محرّم‏ 17/ 03/ 1373).
 
کسى که با مسائل کشور شوروى سابق و این بخشى که شیعه‏نشین است جمهورى آذربایجان آشنا بود، مى‏گفت: آن زمان که کمونیستها بر منطقه‏ى آذربایجان شوروى سابق مسلّط شدند، همه‏ى آثار اسلامى را از آنجا محو کردند. مثلًا مساجد را به انبار تبدیل کردند، سالنهاى دینى و حسینیه‏ها را به چیزهاى دیگرى تبدیل کردند و هیچ نشانه‏اى از اسلام و دین و تشیّع باقى نگذاشتند. فقط یک چیز را اجازه دادند و آن، قمه‏ زدن بود! دستورالعمل رؤساى کمونیستى به زیردستان خودشان این بود که مسلمانان حق ندارند نماز بخوانند، نماز جماعت برگزار کنند، قرآن بخوانند، عزادارى کنند، هیچ کار دینى نباید بکنند؛ اما اجازه دارند قمه‏ بزنند! چرا؟ چون قمه‏ زدن، براى آن‏ها یک وسیله‏ى تبلیغ بر ضدّ دین و بر ضدّ تشیع بود. بنابراین، گاهى دشمن از بعضى چیزها، این‏گونه علیه دین استفاده مى‏کند. هرجا خرافات به میان آید، دین خالص بدنام خواهد شد.(بیانات رهبر معظم انقلاب در سال‏1376)

عاشورا شناس!

عهد بستم صبح صادق با دل دریا شناس
تا نپرسم راز گل را هیچگاه از ناشناس
عرصه ناهموار و ناپیدا و شب هم قیرگون
راه را باید بپرسم از یکی صحرا شناس
قمه–آقا گفت- ممنوع است. فهمش مشکل است؟
نه! نمی فهمند حق را قوم مولا  ناشناس
مرجع تقلید ما شمر ابن شارون نیست که
سر به هر تیغی نبازد مسلم فتوا شناس
واحسینا! واحسینا! واحسینا! واحسین!
تو! شدی دانای اکبر، من! شدم لیلا شناس!
روضه عوعو زار خواهد شد در این سر در خُمی
می شود وقتی شغال شهر عاشورا شناس
ما نمی خواهیم سگ باشیم در جلد بشر
خوب می فهمد چه گفتم مرد «اوباما» شناس
گرگ و سگ بسیار دارد قرن «اوباما» و «بوش»
دوست، آدم خواست! آدم! آدم دنیا شناس  
عابسی عباس سیرت یا حکیمانی دلیر
مثل مسلم شیر گیر و مثل حر زهرا شناس
***
همدلان خسته از بدمستی همسنگران!
ناصبوری نیست شان شاهد غوغا شناس
در بیابان گر به شوق کربلا راهی شدید
با مدارا بگذرید از خارهای پا شناس!

امیر سیاهپوش


نوشته شده در تاریخ سه شنبه 92/9/26 توسط محب

لوگوی دوستان
لینک دوستان

بالای صفحه



تمامی حقوق این وبلاگ برای اواز قطره محفوظ و انتشار مطالب با ذکر منبع مجاز می باشد.